Czy da się otrzymać superhydrofobowe powłoki naśladujące liść lotosu nie tylko pod kątem chemii powierzchni, ale również topografii? Naukowcy z Izraela udowadniają, że tak.
Fot. ai3310X / Foter.com / CC BY 2.0
Właściwości superhydrofobowe to zasługa nanocząsteczek. W przypadku jednak większości obecnie otrzymywanych powłok superhydrofobowych nanocząsteczki połączone są z polimerem poprzez wiązania słabe, które łatwo mogą ulec zerwaniu. Dlatego też tego typu rozwiązania nie są trwałe i nie nadają się do długoterminowych zastosowań.
Izrealscy badacze podjęli próbę przyłączenia nanocząsteczek krzemionki do polimeru trwałymi wiązaniami kowalencyjnymi, na wzór topografii liścia lotosu. Operacji dokonano z udziałem sieciowania UV. Ostatecznie udało się uzyskać superhydrofobowe powłoki o dużym kącie zwilżania (150°) i dużo większej trwałości niż dostępne dotychczas rozwiązania.
Artykuł na ten temat opublikowano w czasopiśmie Journal of Applied Polymer Science.
Źródło: european-coatings.com
