Rynek farb antykorozyjnych przeszedł w ciągu ostatniej dekady duże zmiany. Nowe wymagania dotyczące wydajności wraz z działaniami legislacyjnymi napędzały i nadal napędzają rozwój branży w kierunku bardziej akceptowalnych dla środowiska technologii wytwarzania powłok (np. farby o wysokiej zawartości części stałych, farby proszkowe, systemy utwardzalne promieniowaniem UV, farby wodorozcieńczalne). Ograniczenia utrudniające lub zakazujące stosowania najskuteczniejszych pigmentów antykorozyjnych, takich jak chromiany i czerwony ołów, zmusiły przemysł do opracowania nowych receptur inhibitorów antykorozyjnych.
Kluczowe składniki farb
Farby składają się z mieszanki różnych składników. Mimo to, że farby przeznaczone do różnych celów mają odmienne składy, wszystkie zawierają:
- pigment nadający kolor, w tym biały;
- środek błonotwórczy, który wiąże cząstki pigmentu z malowaną powierzchnią;
- płyn ułatwiający nakładanie farby;
- dodatki ułatwiające przechowywanie i użytkowanie farby podstawowej.
Dodatki w farbach odgrywają istotną rolę, między innymi hamując korozję. Dodawane do farby inhibitory korozji powinny być nietoksyczne, przyjazne dla środowiska, opłacalne w użytkowaniu i łatwo dostępne. W przeszłości jako „zielone inhibitory” stosowane były ekstrakty z roślin, które spełniały wszystkie powyższe kryteria.
Inhibitory korozji uważane są za pierwszą linię obrony przed korozją. Z tego względu tematyce tej poświęcono wiele badań naukowych. Wiedza na temat inhibitorów, którą obecnie posiadamy, została zebrana metodą prób i błędów, dzięki wielu eksperymentom. Z definicji inhibitor korozji to substancja chemiczna, która dodana w niewielkim stężeniu do środowiska, skutecznie zmniejsza szybkość korozji. Natomiast korozja jest jednym z głównych wrogów elementów konstrukcyjnych utworzonych z metali. Inhibitory adsorbują się na powierzchni metalu, tworząc cienką powłokę. W przemyśle farb i lakierów powszechnie stosowane są inhibitory pasywacyjne. Tworzą one na powierzchni styku materiał-środowisko warstwę tlenków, która zapobiega przejściu jonów metalu do środowiska. W ten sposób powstaje warstwa adsorbcyjna złożona z inhibitorów będąca rodzajem powłoki ochronnej.
Powłoki ochronne – sposób na walkę z korozją
Powłoki ochronne to warstwy materiałów, które zabezpieczają powierzchnię zarówno konstrukcji metalowych, jak i niemetalowych przed szkodliwym działaniem czynników środowiska. Wyróżnia się różne rodzaje powłok w zależności od:
- materiału, z którego są wykonane, np. tlenkowe, metaliczne, smarowe;
- sposobu nakładania, np. chemiczne, dyfuzyjne;
- mechanizmu ochrony, np. anodowe, katodowe;
- trwałości.
Farby i lakiery klasyfikowane są jako powłoki organiczne. Warstwa organiczna powłok może powstawać w wyniku nanoszenia produktów w fazie ciekłej lub w fazie stałej (farby proszkowe).
Oferta Grupy PCC
W portfolio produktowym Grupy PCC można znaleźć między innymi inhibitory korozji do wyrobów farbiarskich. Jednym z nich jest EXOhib PC400 będący mieszaniną aminoboranów. Posiada bardzo dobre właściwości zwilżające oraz nie zawiera fosforanów ani azotynów. Dzięki dobrej kompatybilności z popularnymi dyspersjami (akrylowymi, styrenowo-akrylowymi, winylowo-akrylowymi oraz kopolimerami octanu winylu) może być wykorzystywany w wielu formulacjach. Przeznaczony jest w szczególności do produktów wodorozcieńczalnych stosowanych na podłoże stalowe oraz do farb antykorozyjnych – zarówno matowych, jak i z połyskiem.
Kolejnym produktem wartym uwagi jest EXOhib PC500, klasyfikowany jako wysoce skuteczny i wydajny inhibitor korozji typu anti-flash rust. Podobnie jak EXOhib PC400 posiada w swoim składzie około 50% substancji aktywnej w roztworze wodnym. Wykazuje pełną kompatybilność z pozostałymi związkami chemicznymi znajdującymi się w farbach. Oprócz skutecznego przeciwdziałania tworzeniu się rdzy nalotowej redukuje również pęcherzenie powłoki farby podczas jej kontaktu z wodą. Kolejną jego zaletą jest brak azotynów i aminoboranów w składzie. Z tego względu stosowany jest jako składnik farb i lakierów ekologicznych.