Felice Varini to pochodzący ze Szwajcarii malarz, którego płótnem są ściany pomieszczeń i budynków, obiekty występujące w naturze, składniki krajobrazu miejskiego. Każde z jego dzieł to swoista igraszka z widzem – swoją prawdziwą naturę ujawnia dopiero z odpowiedniego punktu widzenia. Obserwowane pod innym kątem staje się bezładną plątaniną pól i linii, udzielając ciekawej lekcji o postrzeganiu rzeczywistości.
fot. teladoiofirenze.it
Felice Varini zrezygnował z płótna, ponieważ uznał je za zbyt płaskie, ograniczające i oderwane od rzeczywistości. Jego niezależna natura rozwinęła skrzydła dopiero na dużych powierzchniach wkomponowanych w krajobraz. Tworzy na nich swe geometryczne konstrukcje, mając, jak sam mówi, naturę za pomocnika. Zwykle to proste kształty – okręgi, kwadraty, trójkąty – które łączy to, że tylko jeden jedyny punkt widzenia pozwala ujrzeć je we właściwej konfiguracji. Istnieją dzięki przestrzeni, w której powstały, bez niej nie mają racji bytu. Dlatego uprawiany przez Variniego rodzaj sztuki określa się czasem „sztuką in situ” (łac. w miejscu, w punkcie powstania).
Pomysł jest genialny w swej prostocie. Jak mówi Varini, tworzone przez niego malunki przy odrobinie wysiłku mógłby wykonać każdy. Pierwszy krok to wybór odpowiedniej powierzchni, zawsze bowiem to malowidło zostaje skrojone na miarę przestrzeni, nie odwrotnie. Artysta nie bierze pod uwagę tworzenia przestrzeni pod swoje obrazy, tłumacząc, że nie jest przecież architektem. Następnie – prosta technika szablonu i projektora, czyli wyświetlenie za pomocą projektora odpowiedniego wzoru, obrysowanie, wypełnienie farbą (zwykle akrylową o intensywnej, odcinającej się od tła barwie) – i voilà!
Za swą pobudzającą wyobraźnię sztukę Varini był m.in. nominowany do prestiżowej Nagrody Marcela Duchampa. Ponadto inspiruje on wielu młodych adeptów sztuki i architektury na całym świecie.
fot. teladoiofirenze.it
