a
kontakt z nami: 785 366 475 redakcja: redakcja@rynekfarb.pl reklama: ad@rynekfarb.pl
Profesjonalnefarby.net
Rynek FarbFarby dekoracyjneFarby poliuretanowe

Farby poliuretanowe

Wynalezione w 1937 roku farby poliuretanowe cieszą się dziś dużą popularnością zarówno w przemyśle jak i w dekoracji. Dzięki dobrej przyczepności i odporności na ścieranie często stosuje się je do malowania powierzchni stalowych lub betonowych. Ich dobra odporność chemiczna oraz elastyczność sprawiają, że farby poliuretanowe świetnie sprawdzają w branży meblarskiej jako pokrycie mebli, parkietów i innych elementów drewnianych.

fot. hisks (rgbstock.com)

Wyróżnia się dwa rodzaje farb poliuretanowych. Pierwszy to typ dwuskładnikowy – a więc, analogicznie jak w przypadku farb epoksydowych, utwardzona powłoka formuje się dzięki reakcji żywicy z utwardzaczem. Drugi natomiast, jednoskładnikowy, sieciuje nie z udziałem utwardzacza, ale chłonąc cząsteczki wody z powietrza.

Podobnie jak przy stosowaniu epoksydów utwardzacz i żywicę miesza się bezpośrednio przed nałożeniem farby na podłoże, składniki muszą więc być wcześniej dobrze zabezpieczone. Jeżeli zetkną się z niepożądanymi związkami chemicznymi (do których należą przede wszystkim alkohole), reakcja zajdzie przedwcześnie. Farby jednoskładnikowe należy chronić przed wilgocią, dlatego ich opakowania muszą być bardzo szczelnie zamykane. Już niewielki dostęp powietrza może spowodować przedwczesne utwardzenie.

Po usieciowaniu farby poliuretanowe nie są szkodliwe, ale podczas ich nakładania do otoczenia uwalniają się pary izocyjanianów, które działają drażniąco na oczy i skórę. Stosując ten rodzaj farb trzeba więc zachować odpowiednie środki ostrożności i zadbać o sprawną wentylację pomieszczenia.

Ostateczny efekt to doskonale przylegająca do podłoża, twarda a zarazem elastyczna powłoka. Farby tej można używać także do malowania przedmiotów o nieregularnym kształcie (np. mebli), ponieważ doskonale wypełnia wszelkie rowki i wgłębienia. Jest odporna na ścieranie, toteż nadaje się świetnie do pokrywania podłóg. Inna zaleta farb poliuretanowych, o której warto wspomnieć, to odporność na rozpuszczalniki i wszelkie chemikalia, także kwasowe, możemy więc bez obaw stosować w ich przypadku większość dostępnych środków czyszczących.

A jeżeli chcesz wiedzieć więcej… (skład farb poliuretanowych)

Podstawowym składnikiem farb poliuretanowych, zarówno jedno- jak i dwuskładnikowych, jest poliizocyjanian. W wariancie dwuskładnikowym reaguje on (a konkretnie – reagują jego grupy izocyjanianowe -NCO) z grupami hydroksylowymi cząsteczek żywicy (poliolowej albo poliamidowej), w wyniku czego tworzy się poliuretan z charakterystycznymi ugrupowaniami uretanowymi NH-CO-O. Równanie reakcji wygląda w tym wypadku następująco (R – reszta poliizocyjanianowa, R’ – reszta żywicy):
R-NCO + 2 R’-OH → R-NH-CO-O-R’

Gdy mamy do czynienia z farbą jednoskładnikową, reakcja sieciowania przebiega nieco inaczej. Wolne grupy izocyjanianowe -N=C=O poliizocyjanianu reagują z wodą występującą w postaci pary wodnej w powietrzu. Produktem tej reakcji są amina oraz produkt uboczny, dwutlenek węgla (który może niekorzystnie wpłynąć na jakość powłoki, jeśli jest ona zbyt gruba):
R-NCO + H2O → R-NH2 + CO2
Kolejny etap to reakcja powstałej aminy z nieprzereagowanymi grupami izocyjanianowymi. Dopiero w wyniku tej reakcji tworzy się ostateczny produkt – polimocznik (technicznie rzecz biorąc należałoby więc określić ten rodzaj farb jako polimocznikowe):
R-NCO + 2 R’-NH2 → R-NH-CO-NH-R’

Stosując dwa rodzaje żywic równocześnie – zarówno poliolową jak i poliamidową – możemy otrzymać powłokę hybrydową, poliuretanowo-polimocznikową.

Najczęściej stosowane w produkcji farb poliuretanowych izocyjaniany to diizocyjanian toluenu (TDI), diizocyjanian difenylometanu (MDI) oraz diizocyjanian heksametylenu (HDI).