Pęknięty kask, zepsuta zabawka – nie musisz już ich wyrzucać. Wystarczy podgrzać, a same się naprawią. Magia? Nie, to tylko witrimery – nowa klasa materiałów odkryta przez profesora Ludwika Leiblera z Francji.
Fot. Paris Sciences & Lettres Research University
Profesor Leibler, dyrektor Laboratorium Miękkiej Materii i Chemii na Ecole Supérieure de Physique et Chimie Industrielles, jest dziś uznawany za pioniera technologii polimerów. Wraz z odkryciem witrimerów, ekologicznych tworzyw sztucznych ze zdolnością samonaprawy, rozwiązał problem niedegradowalnych odpadów plastikowych, które w coraz większym stopniu zalewają naszą planetę.
Pod wieloma względami witrimery przypominają metale – są twarde i można je w dowolny sposób formować, tworząc skomplikowane kształty. Równocześnie jednak mają typową dla tworzyw sztucznych zdolność samonaprawy i mogą być poddane recyklingowi, co oznacza koniec z kłopotliwymi odpadami.
Jak doszło do odkrycia?
Profesor Leibler i badacze z jego zespołu prowadzili badania z udziałem polimerów termoutwardzalnych. W trakcie eksperymentów zastosowali m.in. dodatek cynku i kwasu karboksylowego, co okazało się krokiem przełomowym.
W takim układzie w temperaturze 150°C zaobserwowano bowiem zaskakujące zjawisko – cząsteczki zaczynały się ze sobą wiązać w innych konfiguracjach, ale liczba wiązań pozostawała stała. Oznacza to, że materiał można łatwo kształtować bez fazy upłynniania. Tak powstały witrimery.
Zamiast szkła lub metalu
Profesor Leibler szybko zabezpieczył odkrycie patentem, zdawał sobie bowiem sprawę z jego znaczenia. Opisując zalety witrimerów podkreśla, że jest to materiał całkowicie nierozpuszczalny, może być przetwarzany w szerokim zakresie temperatur i w przeciwieństwie do wielu konwencjonalnych polimerów nie ulega nagłemu stopieniu. Zwrócił również uwagę na to, że jest to tworzywo, które w 100% można poddać recyklingowi. To lekka i mocna alternatywa dla szkła i metalu.
Witrimery stosować można wszędzie tam, gdzie stosuje się obecnie tworzywa sztuczne – przy produkcji samolotów, wiatraków w elektrowniach wiatrowych, kasków rowerowych i innych przedmiotów codziennego użytku. Prócz tego pojawiła się również możliwość ich wykorzystania w medycynie – profesor Leibler pracuje właśnie nad klejem z krzemionki i nanocząstek, który ma zdolność wiązania tkanek i powstrzymywania krwawienia.
Nagroda Urzędu Patentowego
Odkrycie przyniosło profesorowi Leiblerowi nagrodę European Inventor Award, przyznawaną przez Europejski Urząd Patentowy (EPO). W trakcie ceremonii prezes EPO Benoît Battistelli podkreślił, że tworzywa sztuczne to nieodłączna część naszego życia. Dzięki zaś nowo odkrytym materiałom problem odpadów plastikowych może być wreszcie rozwiązany.
Źródło: european-coatings.com
