Wszyscy wypatrują dziś z nadzieją nowych powłok ze specjalnymi funkcjonalnościami, ale wprowadzenie ich do użytku na skalę przemysłową nie jest łatwe. Dwójka ekspertów opowiedziała dla portalu European Coatings o nowych, obiecujących funkcjonalnościach w branży farb oraz o tym, z jakimi wyzwaniami muszą się zmierzyć technolodzy i producenci.
Nowoczesne powłoki funkcjonalne znajdą zastosowanie m.in. na turbinach wiatrowych.
Fot. 3dfx_rule / freeimages.com
Niekiedy terminem „powłoka funkcjonalna” określa się zwykłe farby dostępne obecnie na sklepowych półkach. W rzeczywistości nie spełniają one jednak wymaganych kryteriów. Jak stwierdza Volkmar Stenzel z Instytutu Fraunhofera, definicja powłoki funkcjonalnej musi być dużo bardziej rygorystyczna. Zaproponowana przez niego brzmi: „Powłoki, które oprócz klasycznej dekoracji, zabezpieczenia przed korozją oraz ochrony powierzchni mają nowe, niespotykane dotychczas funkcje”.
Mikrokapsułki, elastomery i materiały bio
Przykładem mogą być dostępne już komercyjne samonaprawiające się powłoki do ochrony drewna zawierające mikrokapsułki. Jak mówi Stenzel, bardzo prawdopodobne jest, że wkrótce mikrokapsułki znajdą kolejne obiecujące zastosowania, takie jak wysokowydajna ochrona antykorozyjna czy wykrywanie uszkodzeń.
Jest też sporo innych rozwiązań, które są na dobrej drodze do komercjalizacji, a mogą dość mocno wstrząsnąć rynkiem. Są to m.in. nowoczesne powłoki antyoblodzeniowe, powłoki zmniejszające opór (do zastosowania na samolotach lub turbinach wiatrowych), a także elastomeryczne, odporne na erozję powłoki odpychające brud i łatwe w czyszczeniu.
Dr Christoph Riemer, wiceprezes oddziału Consumer & Industrial Polymers w firmie Wacker, zwraca również uwagę na łączenie farb z funkcjonalnymi materiałami biogenicznymi, takimi jak enzymy. W ten sposób można by było uzyskać bardzo skuteczne farby antymikrobowe. Dodaje, że dużo się dzieje w dziedzinie farb łatwych w czyszczeniu oraz ogniochronnych.
Na rynek? Uwaga, problemy…
Wprowadzenie tych rozwiązań na rynek nie jest jednak łatwe. Jak wyjaśnia Stenzel, nie ma większego problemu z uzyskaniem powierzchni hydrofobowej o kącie zwilżania na poziomie 150°. Problemy pojawiają się wtedy, kiedy rozwiązanie to trzeba dostosować do użytku przemysłowego. Biorąc pod uwagę, jak złożone potrafią być reakcje chemiczne na poziomie formulacji, a następnie procesu produkcyjnego, jest to trudne – przyznaje Riemer.
Stenzel nie wierzy w „magiczne” dodatki, uważa, że tego typu formuły muszą być opracowywane od podstaw. Firma Wacker dostrzega natomiast duży potencjał w systemach hybrydowych. Jak przekonuje Riemer, łączenie technologii cząsteczkowych z silanami, siloksanami i polimerami może nam dać materiały hybrydowe o zupełnie nowych, przydatnych właściwościach.
Źródło: european-coatings.com
