Nowy rodzaj powłok antybakteryjnych na bazie miedzi i dwutlenku tytanu to cenna alternatywa dla dotychczas stosowanych, mało stabilnych warstw przeciwko mikrobom.
Bakteria MRSA, gronkowiec złocisty oporny na metycylinę, atakowana przez białą krwinkę. Gronkowiec złocisty jest najczęstszą przyczyną zakażeń szpitalnych. Fot. Wikimedia Commons
Jednym z największych problemów współczesnych szpitali jest zachowanie sterylności. Niestety zdarza się wciąż często, że pacjent dopiero w szpitalu zaraża się różnego rodzaju infekcjami. Aby temu zapobiec, szpitalna przestrzeń powinna być zabezpieczona powłokami antybakteryjnymi.
Problem polega jednak na tym, że obecnie znane i stosowane warstwy ochronne są niejednorodne i mało stabilne – by je zetrzeć wystarczy pociągnięcie palcem lub przetarcie szmatką. Naukowcy z EPFL postanowili więc wypróbować nowy rodzaj powłoki, nanoszony z fazy gazowej z udziałem innowacyjnej metody HiPMS (ang. Highly Ionized Pulsed Plasma Magnetron Sputtering).
W skład powłoki wchodzą dwutlenek tytanu (TiO2) oraz miedź. Na styku tych dwóch cząsteczek zachodzi reakcja, w wyniku której powstają wolne rodniki, te zaś działają jak naturalne silne środki bakteriobójcze.
Metoda HiPMS daje sporo korzyści. W przeciwieństwie do powłok nanoszonych metodą zol-żel naniesiona tą techniką warstwa jest stabilna, gęsta i trwała, a równocześnie bardzo cienka. Dzięki temu nie poddaje się tak łatwo korozji, jest ogólnie odporna na warunki środowiskowe i na pewno nie da się zetrzeć za jednym pociągnięciem ścierki.
Źródło: european-coatings.com
