a
kontakt z nami: 785 366 475 redakcja: redakcja@rynekfarb.pl reklama: ad@rynekfarb.pl
Profesjonalnefarby.net

Na czym polega test w komorze solnej

Jednym z badań, które standardowo stosuje się do oceny odporności korozyjnej materiału czy powłoki, jest badanie w rozpylonej solance (mgle solnej), znane też jako test w komorze solnej. W sprzyjających korozji warunkach – w komorze wypełnionej rozpylonym roztworem chlorku sodu – szybko wychodzi na jaw, która powłoka dobrze spełnia swoją antykorozyjną funkcję, a która wymaga jeszcze dopracowania.

test w komorze solnej

Poddana testowi w komorze solnej śruba z widocznymi śladami czerwonej rdzy. Fot. Wikimedia Commons

Badanie polega na zamknięciu na kilkanaście lub kilkadziesiąt godzin próbek różnych materiałów w komorze, w której panują ekstremalne warunki. Standardowo jest to temperatura 35°C i atmosfera 5% NaCl (co oznacza, że rozpylony zostaje wodny roztwór chlorku sodu o stężeniu 50 g/dm3). Czas badania waha się od 16 do 96 godzin. Po jego upływie próbki są analizowane – ocenia się m.in. ich wygląd, ubytek masy, liczbę i rozmieszczenie defektów korozyjnych czy zmianę właściwości mechanicznych. Dokonuje się też analizy mikroskopowej powierzchni i określa się czas, po jakim pojawiły się na próbce pierwsze zmiany korozyjne.

Dokładne wytyczne dotyczące przygotowania próbek, przebiegu testu, przyjętych parametrów oraz ostatecznej oceny są zawarte w normach (np. PN-EN ISO 9227:2012E). Oczywiście zarówno komora, jak i znajdujące się w niej urządzenia rozpylające nie mogą być wykonane z materiału łatwo korodującego. Bardzo istotne jest też rozmieszczenie próbek w komorze. Roztwór z jednej płytki nie może spływać na inne, toteż próbki muszą być rozwieszone w pewnych odstępach. Odległości między nimi nie mogą jednak również być zbyt duże. Jeśli rozwiesimy każdą płytkę w zupełnie innej części komory, uzyskamy niemiarodajne wyniki, bo w różnych jej punktach warunki mogą się nieco różnić.

Należy pamiętać, że test w komorze solnej nie pozwala nam w sposób niezależny i obiektywny określić odporności korozyjnej materiału. Nawet jeśli będziemy się trzymać standardowych parametrów badania, rezultaty testów w różnych komorach solnych będą się różnić i nie można ich porównywać. Zastrzegają to na wstępie autorzy wszystkich norm. Wynik, który otrzymujemy, odnosi się zawsze do pewnej wartości wyjściowej – możemy więc na przykład określić odporność korozyjną próbki z powłoką antykorozyjną w odniesieniu do próbki bez powłoki, pod warunkiem że obydwie zostały poddane badaniu równocześnie.

Opracowano na podstawie:
[1] Stalenierdzewne.pl
[2] Przyspieszone badanie laboratoryjne w obojętnej mgle solnej, Politechnika Szczecińska
[3] ASTM