Farba mleczna – czyli farba z mleka. Brzmi jak ekologiczny i ekstrawagancki wymysł naszych czasów, ale to idea stara jak świat, znana już starożytnym.
Fot. nkzs (freeimages.com)
Używali jej już starożytni Egipcjanie, ale jest kojarzona głównie ze stylowymi meblami z epoki kolonialnej. Chroni drewno, a poza tym cudownie je postarza i nadaje mu niepowtarzalny wygląd w stylu vintage. A w miarę upływu lat prezentuje się coraz piękniej. Dzięki niej nudny, nowo kupiony stolik zamienia się w elegancki mebelek wygrzebany na strychu babci. Oto ona – farba mleczna!
Rolę spoiwa naprawdę pełni w tym przypadku krowie mleko. Nie ma więc problemu z emisją LZO czy szkodliwymi toksynami – wszystko całkowicie naturalne i bezpieczne dla środowiska. Resztkę natomiast można (a nawet trzeba – po kilku dniach zaczyna cuchnąć, jak to ma w zwyczaju zepsute mleko) spokojnie wyrzucić do kosza.
Farbę mleczną można przygotować samodzielnie lub kupić w formie proszku.
Fot. tracey st.peter / Foter.com / CC BY-NC-ND 2.0
Można ją kupić albo przygotować samodzielnie. Kupna jest dostępna w postaci proszku, który po prostu rozpuszcza się w wodzie. Im więcej wody, tym bardziej rozmyty kolor otrzymamy. A do własnoręcznego przygotowania wystarczy odtłuszczone mleko, cytryna i pigment w upatrzonym kolorze. Zanim jednak naniesiemy mleczną farbę – czy to przygotowaną samemu, czy kupioną – na podłoże, należy je starannie oczyścić, zwłaszcza z resztek farby olejnej. Jeśli tego nie zrobimy, farba nie zwiąże się z powierzchnią i zacznie odpadać.
Pozostaje samo malowanie… Można tego dokonać przy pomocy pędzla, wałka albo pistoletu. I tu niespodzianka. Farba mleczna jest humorzasta – niektóre podłoża jej odpowiadają, inne nie, i tak naprawdę trudno przewidzieć jak się zachowa. Jej przeciwnicy używają tego jako argumentu na nie, miłośnicy twierdzą, że to część jej niepowtarzalnego uroku. Jedno jest pewne – pomalowane nią meble będą wyglądać niesamowicie. Warto więc zapoznać się z nią trochę lepiej.
