a
kontakt z nami: 785 366 475 redakcja: redakcja@rynekfarb.pl reklama: ad@rynekfarb.pl
Profesjonalnefarby.net
Rynek FarbFarby dekoracyjnedo ścian i elewacjiTajemnice paroprzepuszczalności

Tajemnice paroprzepuszczalności

Paroprzepuszczalność jest to właściwość pokrycia określająca jaką ilość pary wodnej jest ono w stanie przepuścić przez swoją powierzchnię. Jest ona szczególnie istotna w przypadku pokryć zewnętrznych (fasadowych), ponieważ umożliwia odprowadzanie wilgoci z wnętrza domu na zewnątrz.

fot. kaniths (rgbstock.com)

Podstawy fizyczne tego mechanizmu są proste. Powietrze wewnątrz budynku jest dużo cieplejsze i bardziej wilgotne niż powietrze na zewnątrz. Zgodnie z prawami termodynamiki jest ono więc wypierane na zewnątrz, by zrekompensować tę różnicę. Jeśli jednak pokrycie fasadowe budynku wykazuje niską paroprzepuszczalność, wilgoć nie będzie mogła się wydostać i dojdzie do jej kondensancji w pomieszczeniu oraz wewnątrz muru. Wyraźne tego oznaki to ciemne zarodniki grzybów lub biały futrzasty nalot na ścianach, najgorsze szkody jednak wilgoć wyrządza tam, gdzie tego nie widać – w strukturze ściany. Gromadząca się tam woda doprowadza szybko do butwienia drewnianych elementów konstrukcji oraz znacznego pogorszenia wytrzymałości. Spowodować może również odpadanie tynku, ponieważ zamarzająca zimą wilgoć sprawia, że staje się on bardziej kruchy. Zdecydowanie więc warto zadbać o wysoce paroprzepuszczalne pokrycie na ścianach swojego domu.

fot. arch. DuPont

Standardową jednostką paroprzepuszczalności jest g/m²/24h (dla dobrej jakości pokryć wynosi ona powyżej 100 g/m²/24h), jednak wartość tak wyrażona odpowiada tylko ściśle określonym warunkom (temperaturze i wilgotności). Wygodniej jest więc określać paroprzepuszczalność pokrycia za pomocą współczynnika równoważnego oporu dyfuzyjnego Sd. Jest on miarą oporu, jaki napotyka para wodna przechodząca przez pokrycie w stosunku do oporu jaki stawia jej równoważna warstwa powietrza. Tak więc im mniejszy współczynnik Sd, tym lepsza jakość farby. Dla najbardziej paroprzepuszczalnych pokryć wartość ta wynosi 0,11-0,02 m (co oznacza, że stawiają one parze wodnej taki opór jak warstwa powietrza o grubości 11-2 cm).

Najlepszą paroprzepuszczalność wykazują pokrycia mineralne o strukturze mikroporowatej (silikatowe, silikonowe, silikatowo-silikonowe) i to one najczęściej stosowane są jako farby fasadowe. Ich wadą jest stosunkowo wąska paleta dostępnych kolorów, co spowodowane jest wysoką reaktywnością krzemu. Spośród innych rodzajów farb dobrą przepuszczalność posiadają również akrylowe oraz lateksowe. Najmniej paroprzepuszczalne są za to pokrycia winylowe. Ponadto paroprzepuszczalność zależy od proporcji między spoiwem a pigmentami i wypełniaczami (im więcej spoiwa, tym mniej przepuszczalne pokrycie).